Tama ngang ibalik ko ang eksistensya ni JuanangTamad. Ilang araw din syang nawala sa ilang mga larawan. Ilang araw din akong nawalan ng inspirasyon. Tila ang salitang tamad ang syang nakapagpasipag sa aking kumuha ng larawan araw-araw. Kaya naman nais kong ibahagi ang natatanging kapangyarihan ni JuanangTamad. Tanging sa kanyang mga kamay lamang namamalas ang ganda ng buhay. Ang anumang pangit ay maaaring gawing maganda. Ang lahat ng nakikita ng mata ay maaaring kasinungalingan lang para sa kanya. Imulat ang mga mata at lente ng kamera.
"Quarter Life Crisis" ang turing ng karamihan sa prosesong pinagdaraanan ko ngayon. Totoo na ito ang isa sa mga pinakamahirap na estado na maaring dumating sa buhay ng bawat isa. Para sa akin, isang malabo, walang katiyakang proseso ang bagay na ito. Isang daang walang magnanais tahakin ngunit tila walang kawala ang sinuman. Hindi rin naman ito maituturing na kulungan kung saan mayroon kang nakikita, naririnig, pero di mo mahawakan. Nakaharang ang malamig na bakal na kapag nagpilit ay sadyang nakamamatay. Sa madaling salita, isa lamang itong bahagi ng buhay kung saan nakararamdam ng pagkabahala ang isang indibidwal. Tila walang katiyakan ang nakaabang sa kanila. Isang bagay lamang ang tiyak, ito ay pansamantala lamang. Isang natural na paraan upang mapagtibay ang iyong kalooban, paniniwala sa sarili at kakayahan. Sabi nga ng isang kaibigan, "Ayos lang yan."
